سوناي ولنتاين آذربايجان

سوناي آذربايجان نين سئوگي گونو

يكي از دلايلي كه رسم و رسومات خوب يا بد غربي ها وارد فرهنگ ما مي شود

عدم شناخت خودمان از پتانسيلهايي است كه داريم.آنچه كه خود يهترين و با مفهوم ترينش را داريم

اما نمي دانيم.هيچكداممان هم گناهي نداريم .واقعا در كدام برنامه تلوزيوني يا كدام نشريه

در مورد سوناي صبحت شده است. كدام پدر ومادري در اين مورد با جوانان و نوجوانان خود

صبحت كرده اند ويا به بيان يهتر با اين قضيه اشنا هستند؟ قبول داريم كه قدرت رسانه اي غرب و ... بيشتر است اما اصلي ترين قدرت آنها جهل وناداني ما مي تواند باشد. ما منكر زيبايي هاي

 والنتاين نيستيم وحتي والنتاين را غنيمتي براي مستحكم تر كردن عشق و دوستي مي دانيم

اما ترحيح مي دهيم كه در اولويت اول از آنچه داريم استفاده كنيم. شايد بدانيد كه در اغلب

كشورهاي داراي تمدن مانند ژاپن روز عشق خاص آن كشور وجود دارد و هر ساله گرامي

داشته مي شود.

در ادامه اين مقاله مي توانيد با اين روز خاص كه والنتاين آذربايجان محسوب مي شود آشنا شويد.

 قدم اول آشنايي است.

يايين سون اي خيرمن لر ييغيشار. گئجه لر آي چيخار. هئچ زامان آيين باخيشي

يايين سون چاغي كيمين سئودالي اولا بيلمز…

سوناي چيست؟ سوناي يك رسم ديرينه است. رسمي اسطوره اي و افسانه وار كه حتي

 قبل از ظهور اسلام تا به امروز پاس داشته شده است. گرچه به مرور زمان كم رنگ تر شده اما

هنوز هم حداقل روستاهايي هستند كه اين رسم را برپا مي دارند. همانطور كه از اسمش برمي ايد

 بايد ربط كاملي به ماه داشته باشد. معمولا اغلب افسانه ها و اسطوره ها در فرهنگ ما آذربايجانيها

و كلا تورك ها به ماه مربوط است. ماه در اسامي، اعياد، و رسومات ما به طور كامل رخنه كرده

 و زيبايي افسانه وي به آنها داده است.

سوناي شبي از سال است كه به اصطلاح به آن اعتدال پاييزي گفته مي شود. شبي كه

روز و شب برابر مي شوند و ماه كامل مي شود. اين شب تقريبا شب آخر تابستان است.

البته ممكن است جند روز زودتر يا ديرتر باشد همه اينها بستگي به كامل شدن ماه دارد.

 اما به هر حال مي توان شب آخر تابستان را سوناي ناميد كه روز عشق در آذربايجان

محسوب مي شود.

در اصل اين شب مشابهات زيادي با جشن برداشت محصول در كشورهاي غربي دارد و

در روستاها نيز به نوعي براي برداشت محصول استفاده مي شود اما همانگونه كه در ايران

 معمولا جشن هاي باستاني محكوم به فنا شده اند اين روزن يز هرساله بيشتر و بيشتر به

سوي نابودي رفته است. در روستاها در اين شب بازيهاي خاصي انجام مي شود معمولا جوانان

 روستا با صدايي خاص كه به (آواوا) مشهور است همه را به ميدان روستا و براي شروع بازي دعوت

 مي كردند.

در اين شب خاص ماه و خورشيد در زاويه ي 180 درجه قرار گرفته و هنگام غروب دقيقا برروي

هم قرار مي گيرند.البته اين ديدار خيلي به سرعت اتفاق مي افتد و زياد به طول نمي انجامد.

 اين موضوع تا ابد ادامه دارد. از قديم اين اتفاق به يك نوع عشق تشبيه شده است.

 عشق ماه به خورشيد. عشقي كه تمامي ندارد و ابدي محسوب مي شود درست مانند

عشق هايي كه در داستانهاي فولكلور آذربايجان همانند اصلي-كرم وجود دارد. عشقي

 كه حتي با سوخته شدن نيز تمامي نمي پذيرد.طبق اين افسانه عشق اين دو عاشق تمامي ندارد

و تا ابد تكرار مي شود و ادامه مي يابد. همه اين موارد و عناصر در داستانهاي ديگر ما همانند

كوراوغلو نيز صادق هستند.